Osmanli’nin Islamiyet’in altin çagindan sonraki kültürel ve teknolojik gelismesinin kendi içine kapali bir sekilde gerçeklestigi, yeniliklere karsi duyulan ilginin giderek azaldigi ve sonuçta imparatorlugun duraklama ve gerileme dönemine girdigi uzun yillar boyunca genel kabul gören bir görüstü. Özellikle Bati dünyasi 19. yüzyil ve 20. yüzyilin baslarindaki Osmanli’yi böyle görüyordu. Bu alanda son 60 yilda Ingilizce yazilmis ilk eser olma özelligini tasiyan Osmanli’da Bilim kitabinda Miri-Shefer-Mossensohn, Osmanli toplum ve kültürünün zengin bir bilimsel hayati mümkün kilabilecek bereketli ortami sagladigini öne sürmektedir. Osmanlilar disaridan gelen icat ve buluslari kendi ihtiyaçlarina göre degistirerek bunlari gelistirmede çok basariliydi. Örnegin, 1877 yilinda Osmanli Imparatorlugu dünyanin yedinci en uzun telgraf agina sahipti. Hatta modern iletisim altyapisi bakimindan zamanin en gelismis devletlerinden biriydi. Imparatorluk içinde bilim, egitim ve ögretim mekanizmalari, teknolojik gelismelerde devletin üstlendigi rol ve bilimi üreten ve kullanan Türkçe ve Arapça konusan Osmanlilar üzerinde önemli bir rol oynamistir. Sonuç olarak, Osmanli’nin bilimle olan iliskisi, imparatorlugun alti yüz yil sürmesini saglayan dinamik unsurlardan biridir. Bu dogrultuda Osmanli’da Bilim, bilginin ne oldugu sorusundan ziyade nasil sorusuna, yani Osmanli’nin bilgiyle etkilesime geçtigi süreçlere ve bunlara atfettigi degerlere odaklanmistir. Çesitli zaman ve mekânlarda Osmanli için bilmeye deger seyler nelerdi? Osmanli bunlari nasil ögrenmeye çalisti? Karsilasilan zorluklar nelerdi? Osmanli’nin sistemlestirilmis bilgiyle olan deneyimlerinin ortaya çikarildigi Osmanli’da Bilim, erken modern dönem Ortadogu baglaminda bilim etiketinin altinda yatanlarin tanimlanmasi açisindan da bir rehber niteligindedir.
Osmanli’nin Islamiyet’in altin çagindan sonraki kültürel ve teknolojik gelismesinin kendi içine kapali bir sekilde gerçeklestigi, yeniliklere karsi duyulan ilginin giderek azaldigi ve sonuçta imparatorlugun duraklama ve gerileme dönemine girdigi uzun yillar boyunca genel kabul gören bir görüstü. Özellikle Bati dünyasi 19. yüzyil ve 20. yüzyilin baslarindaki Osmanli’yi böyle görüyordu. Bu alanda son 60 yilda Ingilizce yazilmis ilk eser olma özelligini tasiyan Osmanli’da Bilim kitabinda Miri-Shefer-Mossensohn, Osmanli toplum ve kültürünün zengin bir bilimsel hayati mümkün kilabilecek bereketli ortami sagladigini öne sürmektedir. Osmanlilar disaridan gelen icat ve buluslari kendi ihtiyaçlarina göre degistirerek bunlari gelistirmede çok basariliydi. Örnegin, 1877 yilinda Osmanli Imparatorlugu dünyanin yedinci en uzun telgraf agina sahipti. Hatta modern iletisim altyapisi bakimindan zamanin en gelismis devletlerinden biriydi. Imparatorluk içinde bilim, egitim ve ögretim mekanizmalari, teknolojik gelismelerde devletin üstlendigi rol ve bilimi üreten ve kullanan Türkçe ve Arapça konusan Osmanlilar üzerinde önemli bir rol oynamistir. Sonuç olarak, Osmanli’nin bilimle olan iliskisi, imparatorlugun alti yüz yil sürmesini saglayan dinamik unsurlardan biridir. Bu dogrultuda Osmanli’da Bilim, bilginin ne oldugu sorusundan ziyade nasil sorusuna, yani Osmanli’nin bilgiyle etkilesime geçtigi süreçlere ve bunlara atfettigi degerlere odaklanmistir. Çesitli zaman ve mekânlarda Osmanli için bilmeye deger seyler nelerdi? Osmanli bunlari nasil ögrenmeye çalisti? Karsilasilan zorluklar nelerdi? Osmanli’nin sistemlestirilmis bilgiyle olan deneyimlerinin ortaya çikarildigi Osmanli’da Bilim, erken modern dönem Ortadogu baglaminda bilim etiketinin altinda yatanlarin tanimlanmasi açisindan da bir rehber niteligindedir.
